Дарагія рубіны, каралі
Хіба маюць адны каралі?
Яны ў сэрцы каханай запалі,
Імі кроў, як агонь запалі.
Сонца грае на радасным твары.
Гэтак ціхае шчасьце твары
Не за горкім кілішкам у бары,
А ў зацішку ў сасновым бары.
Пойдзем, любая, ў шолахі гаю!
Бачыш, словамі раны гаю.
Дыямэнтаў, караляў ня маю –
Я нясу табе песьню маю.
|
|
